Son zamanlarda bütün firmalarda bir 3 boyutlu oyun yapma hastalığı var. Her oyunu illa da 3 boyutlu yapacağız diye nice oyunları telef ettiler. War Craft 3 bu konuda güzel bir örnek. Oysa ki bir oyunu eğlenceli yapan onun ne kadar boyuta sahip olduğu değil ne kadar ruha sahip olduğudur. Bu ruhu 2. boyutta da yakalamak mümkündür.
Acaba Black Isle Studios Icewind Dale’de böyle bir hata yapar mı diye korkuyordum. Neyseki Icewind Dale 2’de bu konuda birinci oyuna kıyasla pek büyük bir değişiklik yok. Aslında Icewind Dale’de neredeyse hiç bir değişiklik yok. Oyunu beğenmemekle hayal kırıklığına uğramak farklı şeylerdir. Ben oyunu beğendim ama daha yeni şeyler de beklerdim doğrusu. Bir FRPciden çok bir PC oyuncusu gözüyle bakarsak değişen bir kaç şey; konusu, karakter portreleri ve yeni çözünürlük özellikleriden ibaret. Bir de karakter sınıfları derinleştirilip, bazı sınıfların alt sınıfları da oyuna dahil edilmiş.
Oyun yine aynı bölgede geçiyor. Bütün pis işlerde önden sürülen Goblinler yine “köylere” saldırıyorlar. Ancak bu sefer yerli halkın ve askerlerin işi çok zor çünkü sayıları oldukça fazla. Bu nedenle çevre diyarlara haberler salınıp, gelip yardım edecek maceraperestlere para ödülleri verileceği duyuruluyor. Gemilerle yardım için yola çıkan bir çok maceraperest denizlerdeki saldırılar sonucunda kayboluyor ve sonunda bizim grubumuzla birlikte bir iki grup daha yardım için varıyor. Bundan sonra yine her zaman olduğu gibi Goblin’lerin saldırı sebeplerini araştırmaya başlıyoruz. Burada Black Isle’ın oyunlarının çoğu PC RPG/FRP oyunundan farkı ortaya çıkıyor yine. Çünkü oyunu istediğimiz açıdan ele alıp bitirebiliyoruz, illa da “enayilikler” yapmak zorunda değiliz.
Bir Elf’ten güçlü ne olabilir?
Oyuna başlamadan önce zaten hazırda kendi biyografileriyle bulunan gruplardan birisini seçebiliyoruz. Ya da 6 kişiye kadar kendi grubumuzun her üyesini tek tek oluşturabiliyoruz. İnsan, elf, yarı-elf, halfing, dwarf, gnome, yarı-orc ırklarından yaptığımız seçimlerde bazı ırkların alt ırkları (Örneğin elfler arasından moon elf, drow vs. seçmek gibi) arasında da seçim yapabiliyoruz. Alt ırklar favori karakter sınıfları ve yetilerinin dağılımları konusunda birbirlerinden ayrılıyorlar. Önceki oyuna göre yeni olarak karakterlerimiz için başlangıç ustalıkları seçebiliyoruz. Karakterler örneğin belli silah türlerinde veya büyü disiplinlerinde özel ustalıklara sahip olabiliyorlar. Bunlar dışında karakter yaratma konusunda dikkat çekici birşey yok. (Not: Bu oyunda da öncekinde olduğu gibi kazanılan bütün deneyimler partideki üyelere paylaştırılıyor, bu nedenle 6 tane yerine optimum üye sayısını seçmek için kafa yorun.)
Peki ya grafikler?
Görsel açıdan bakıldığında, oyunun 800×600 çözünürlüğe geçtiği ve haliyle ortam çizimlerinin daha ayrıntılı bir hal aldığı söylenebilir, yine çok kaliteli ve “güzel”ler. Ancak karakterlerin çizimlerinde hiç bir gelişme yok. Yürüyüşlerinden tutun da kavga anlarına kadar animasyonlar eski tas eski hamam. Oyunun ekran çözünürlüğü tam olarak desteklenmemekle birlikte 1024×768 ve yukarısına ayarlanabiliyor. Ancak bu ayarlama oyunun görüntü kalitesini yükseltmiyor sadece ekrandaki nesnelerin küçülüp ekrana daha fazla harita sığmasını sağlıyor. Önceki oyunda tam olarak desteklenmeyip çoğu ekran kartında çalışmayan 3 boyut destekli ışık ve parçacık efektleri bu sefer tam olarak destekleniyor ve oyun bu desteğin eksikliğinde gerçekten yavaş çalışıyor.
Oyunun karakter seslendirmeleri tek tek bakılırsa çok kaliteli olmakla birlikte TRT’nin dizilerinde olduğu gibi ortam gürültüsünden yoksunlar. O nedenşe kulağa bayağı geliyorlar. Ortam sesleriyse EAX teknolojisinin de desteğiyle tek kelimeyle mükemmel. Savaş sesleri ve yankı efektleri gayet iyi. Müzikler yine eskisi gibi çok kaliteli ve oyunun havasını önemli ölçüde etkiler nitelikteler.
Oyunun kontrolleri yine fare ve klavye kombinasyonlarıyla yapılıyor. Ekran üzerindeki ikonları kullanarak yetenek ve büyü seçme gibi işlemler yapılabildiği gibi büyüler ve yetenek seçimleri kısa yollara atanabiliyor. Elinizde tutabileceğiniz silahlar için önceki oyundaki gibi bire bir karaktere yerleştirmek yerine, her iki el için dört ayrı kutucuğa silahlar çabukça değiştirmek üzere yerleştirilebiliyor. Ancak bu silahlar arasında seçim yapmak için ana oyun ekranında ikonlar bulunmaması bir eksiklik oluşturuyor. Bu ikonlar 800×600 için kalabalık yaratabilir belki ancak yüksek çözünürlüklerde ikon menüsü daha zenginleşebilirdi.
Açıkçası yeni bir oyun yok karşımızda. Görsel yönden ve karakter oluşturulması yönünden eski bir oyunun biraz rötuşlanıp yeni bir mekanda sunulmuş hali var karşımızda. Oyunu satın almayı düşünenlere hayal kırıklığı yaşamamaları için tavsiyem oyun hakkında çok fazla umutlanmamalarıdır. Benim gibi her ne olursa olsun bir RPG oyununu oynamaktan keyif alan birisiyseniz hiç beklemeden edinin oyunu.
