Bir zamanlar NES(Nintendo Entertainment System) oyuncularının severek oynadığı Bomberman, bir çok sistemde boy gösterdikten sonra, sonunda artık zamanın geldiği ve majestelerinin DreamCast için çıkmak istediği kulağımıza geldi. Aylarca sabırsızlıkla bekledik ve eğlencenin kralı BOMBERMAN yeryüzüne indi (JORDAN’ın dönüşü gibi oldu ama hadi neyse).
ADAMIM GERİ DÖNDÜ
Oyunun açılış FMV’sini izledikten sonra “Bombırcığımıda Pokeman’a çevirdiler ya ben daha ne diyeyim” diyecekmiş gibi oldum :). Ama ne yalan söyleyeyim Pokeman’a toz yutturacak kadar güzel yapılmış bir fmv. Tam bu FMV’nin mükemmelliğinin zevkini çıkarmaya başladığınız sırada ne yazık ki ne olup bittiğini anlayamadan bitiyor. Neyse daha sonra karşımıza beş seçenek geliyor. Bunlar Normal Game: Bunu da anlamayan yani !!!, Battle Game: Kısaca şöyle anlatayım; şimdi Normal Game’deki aşamaları bu bölümde ister Multiplayer olarak, isterseinz de Cpu’a karşı olarak ve o aşamaların ayarlamalarını kendiniz yaparak oynuyorsunuz. Mesela Cpu’nun zorluk seviyesini falan ayarlayabiliyorsunuz. Network: Aslında bunun hakkında fazla anlatılacak bir şey yok. Artık DreamCast’in yeni çıkan her oyununda bulunan bir özellik zaten. Tek ekleyebileceğim diğerleri gibi bu oyunu da Online olarak oynamayı beceremediğimdir(Unreal hariç). Extra Box: Bu bölümde ise kendi Bomberman’inizi yaratabiliyorsunuz.
ÇOK TATLI BU ADAM
Eskiden eşşek kadar adamların Bomberman oynamak için Arcade salonlarında sıra beklediklerini hatırlarım da, şimdi ise oyunun üstüne ”Bu bir çocuk oyunudur. Lütfen büyükler uzak dursunlar” diye yazmadıkları kalmış yani. Menüler aşırı çocuksu yapılmış. Hele menülerde müzikler ve sesler resmen ”Utanmıyor musun çocuk oyunu oynamaktan” diye alay ediyor. Halbuki ben oynarken zevkten dört köşe oluyorum(abarttım). Hadi çok kolay bir şey olsa neyse, bir aşama için yarım saat uğraştığınız bile oluyor. Ama zorluğunu saymazsak oyun oldukça kısa sayılır. Hazır oyununu genel özelliklerine geçmişken biraz da grafiklerinden bahsedelim; grafik açısından Jet Set Radio’dan örnek alınmışa benziyor. Her şey sanki şu manga denilen çizgi filmlerden fırlamış gibi. Eskiden olduğu gibi yine benzeri bir kamera açısı kullanılmış. Müzikler ve sesler bahsettiğim gibi çok çocukça. Bana kalırsa bu oyuna pop-hiphop veya rock-pop tarzı müzikler daha çok yakışırdı…
ÇOK DA KARİZMATİK…
Oyun beş ana aşamadan oluşuyor. Bu aşamaların içinde de bitirdikçe zorlaşan bölümler bulunuyor. Yani her aşama farklı bir oyun, ancak içindeki bölümlerde olay aynı fakat aşamlar geçildikçe engeller biraz daha artıyor ve diğerinden daha zor oluyor(ohh bee). Ana aşamaların bir tanesinde klasik Bomberman oyunu bulunuyor. Diğer hepsinde Bomberman farklı olaylarla uğraşmak zorunda kalıyor. Mesela Tower of Wind adlı aşamada bir ring üzerindesiniz ve karşıdaki adamı bombalarınızın yardımıyla ringden aşağıya atmaya çalışıyorsunuz.
SABREDİN AZ KALDI!!!
Farkındamısınız şu bir-iki yıldır yerleri yumrukladığımız, kontrol aletini yerlere fırlattığımız oyunlar az bulunur oldu. Demek istediğim korkunç veya çok heyecanlı oyunlar değil, zevkten ve eğlenceden kudurduğumuz oyunlar. Günümüzde bu sayılı bulduğumuz oyunları da çocuk oyunu deyip geçmeye başladık. Halbuki çocuklar bile o sertlik ve yer yer ideoloji dolu oyunların başından kalkamaz oldular (aksini iddia eden varsa şu Counter Strike oynanan cafe’lere gitmesini öneririm). Demek istediğim oyuncuların birazcık da raflardaki çocuk oyunları zannettikleri eğlence oyunlarına bir göz gezdirmelerinden başka bir şey değil. En azından küçükleri böyle oyunlara yönlendirmekte yarar var…
BİTTİ İŞTE…
Uzun lafın kısası Bomberman uzun bir aradan sonra kendine yakışır bir oyunla geri döndü. DreamCast’in artık ölü bir konsol olduğunu düşünürsek, Bomberman gelmek için biraz geç kaldı ama en azından paslanmaya başlayan DC’mize yeni bir soluk getirdi. Yani alınmaya değer…
