Gelecek daha yazılmadı, geçmişe de fazla bağlanmamak gerek… Yaratıcılığın
sınırları yok. Birçok yapım, alternatif zaman çizgileri yaratmanın üzerinden
defalarca kez geçti. Steampunk da; son zamanlarda karşımıza sıkça çıkan ilginç
bir kurgu tipi… Steampunk denilince akla gelen şey, geçmişin öğeleri ile
geleceğin teknolojilerini harmanlamak oluyor. Fantastik ve bilimkurgu yapıtları
tek potada eriyor. Peki Steampunk demişken, buna örnek romanlar ya da oyunları
örnek verebilir miyiz? Emin olun bu türe ait pek çok yapıt var: Denizler Altında
20.000 Fersah, Time Machine, Wild Wild West, RPG severlerin gözünde bir klasik
olan Arcanum ya da beğenilen strateji oyunu Rise Of Nations: Rise of Legends
söylenebilir.
“Oyunda Prince of Persia’daki gibi karakterimizle platformdan platforma atlıyoruz.”
Farklı dünya
Steampunk türüne ait yeni bir oyunla karşı karşıyayız, “Damnation”. Yapım
dünyanın alternatif bir boyutunda geçiyor. Amerikan İç Savaş’ı, gereğinden fazla
sürünce, elektrik teknolojisi gelişemedi ve onun yerini buhar aldı. Bu dönemde
zengin diktatörler, iki ordunun gizli yöneticileri oldular. İnsanların işkence
çektiği bu ortamda, karanlıklardan bir kahraman doğması kaçınılmazdı. Usta
savaşçı Hamilton Rourke, “Özgürlük Savaşçıları” adı verilen askerleri tek bayrak
altında topladı. Zengin diktatör Prescott’un rejimini, sonsuza kadar tarihe
gömmeye kararlıydı. Ancak Prescott kolay bir lokma olmayacaktı. Dünyayı
fethetmek amacıyla, Terminator filminden kaçmış metal-iskeletli askerleri
Rourke’in peşine takmıştı bile.
Damnation da yolunuz epey ilginç karakterlerle kesişecek. Bunlar arasında
sevimli bir İngiliz profesör, onun ruh hastası Cyborg kız kardeşi, intikam
isteği ile dolmuş-taşmış ateşli bir İspanyol, büyü yapabilen bir Amerikan
yerlisi var. Aksiyon-macera tarzı oyunlarda, belki de en önemli öğe
oynanabilirliktir. Ne yazık ki yapım bu konuda biraz zayıf.
“Unreal Engine 3 kullanılan yapımda genel olarak grafikler bekleneni veremiyor.”
Oyun severlerin Damnation’daki akrobatik hareketleri yapması için çok ama çok
sabırlı olmaları gerekiyor. Çünkü bunları başarmak ustalıkla pek alakalı değil
ve mantık tabanına dayandığı söylenemez. Ortaya çıkan figürler şık olabilir, ama
bu sırada sinirden klavyeyi kırmazsanız. Bundan on yıl önce yapılan Tomb
Raider’ı düşünüyorum da; yuvarlanabilir, inanılmaz yerlere tırmanabilir, havada
parendeler atabilir ve ip üstünde yürüyebilirdiniz. Bunları başarmak, mantık
çerçevesinde gelişirdi. 10 yıldan fazla geçti lakin birçok oyun bu konuda ileri
gideceğine, geriliyor.Silahsız kovboy
Damnation’daki silahlar da ayrı bir baş ağrısı. Hemen hemen hepsi, acizlik
derecesinde etkisiz. Altıpatlar ve bıçakla dolaşsak daha yararlı olurmuş.
Kullandığımız silahların zarar verip vermediğini anlayamıyoruz bile. Spray
Bullets’i ele alalım. Düşmanınızı kısa bir süre için alabora edebiliyor, ama ne
kadar kullanırsanız kullanın, karşınızdaki bir şekilde ayağa kalkabiliyor.
“Steampunk’a göre tasarlanan bölümler iç karartıcı olabiliyor.”
Kontroller ne yazık ki daima bir ürkeklik örtüsü altında. Asla yeterince
sezgisel ve akıcı olamıyor. Hareket etmek bile büyük bir problem olabiliyor. Bu
bağlamda size yoldaşlık eden dostlarınız bile yardım etmekten çok, ayağınıza
dolanıyorlar. Düşmanınız ile sizin aranıza girmek gibi manasız bir becerileri
var. Bu da oyunda yararlanılan Unreal motorunun iyi kullanılamadığını
gösteriyor. Oyunda, harita veya görev bildirimleri kullanılmamış, ama bu pek de
büyük bir sorun değil. Çünkü yolunuzu izlediğiniz sürece sona ulaşmanız zor
olmuyor ve birçok rotayı kullanabiliyorsunuz. Etrafınızda bulunan kerterizleri
akılda tutmanız zor olmuyor.
“Oyun boyunca kullanabileceğimiz araçlar var.”
At yerine motor
Yapım ne yazık ki, grafiksel açıdan da yenilikler sunamıyor. Karakter
kaplamaları zayıf ve adeta iki boyutlu. Sanki programcıların başka işi çıkmış
da, Damnation’ı bitirememişler. Kamera açıları da biraz sorunlu. Alakasız
çekimleri ile can sıkıcı olabiliyorlar. Damnation’ın en iyi özelliği ise
çoklu-oyuncu modu. Arkadaşlarınızla paylaştığınız oyun deneyimi keyifli olmasına
rağmen; yapımın genel özellikleri nedeniyle bir süre sonra sıkıntı verebiliyor.
Bölüm tasarımları da insanın içini karartabiliyor. Oyunda kullanabileceğiniz
bazı araçlar mevcut. Motosikletinizle rampalardan uçabiliyorsunuz. Motosiklet,
kullanabileceğiniz en hızlı araç olma özelliği de taşıyor ve görevleri
başarırken kolaylık sağlıyor.
Damnation ne yazık ki bizim için bir hayal kırıklığı oldu. İlginç karakterleri
epey çekici olabiliyor, üç boyutlu motordan FPS’ye geçişler de keyifli; ancak
yapım, yetersiz grafikler, anlaşılmaz kontroller, oynanabilirliğin zayıflığı ve
yetersiz yapay zeka yapısı ile can sıkıyor.
