Oyunlar incelenirken genellikle bir köşeye yazıda belirtilmesi gereken önemli
ayrıntı ve özellikler yazılır. Ama Desperate Housewives’ı incelemek için yanıma
aldığım kağıdın bir hayli boş olduğunu fark etmem, ancak oyundan çıkmak için
“Quit”e tıkladığımda oldu. Önce bir düşündüm, bende mi hata diye, ama yok, oyun
o kadar sıkıcı ve gereksiz ki, ben başka alemlere dalmıştım muhtemelen.
Çaresiz ev kadınlarını duymuşsunuzdur, ülkemizde de bir süredir “ilgiyle”
izlenen dizilerden biri. Yurt dışında şu sıralar üçüncü sezonun yayınlandığı
dizi, geçtiğimiz aylardaki “yeni bir konu bulunamıyor” ve “kadrodakiler
birbirlerini çekemiyor” dedikodularına rağmen, oldukça başarılı bir şekilde
devam ediyor. Ama neler olduğunu söyleyip, tadını kaçırmak istemem yeni sezonun.
Bu yüzden oyunun incelemesine başlayalım isterseniz.
Wisteria Lane, Amerika’nın dışarıdan oldukça sakin, içinden bakıldığındaysa akıl
almaz olayların yaşandığı bir banliyödür. Çok sevdikleri komşuları Mary
Loiuse’in esrarengiz ölümüyle, burada oturan dört ev kadınının yolları
birbirleriyle çakışır. Susan, kocasından ayrılmış, kızıyla birlikte oturan ve
aşkı karşısındaki tesisatçıda arayan, Lynette ise dördü de birbirinden beter
çocuğa sahip olan, işi ile evini bir türlü dengede tutamayan bir kadındır.
Gabrielle, eşinin iş seyahatleri yüzünden evde tek kalmış, gizli bahçıvan aşkını
kocasından saklamaya çalışan bir kadın, Bree ise kocasını kaybettikten sonra bir
türlü “doğru” adamı bulamayan ve çocuklarıyla bir türlü baş edemeyen bir
annedir. Bir de Edie, var tabii, dizinin “kötü” kadını.
Dedikodu yapmalıyız, bizim işimiz bu!
Gördünüz değil mi, ev kadınlarımız ne kadar da çaresiz(!), biri onlara akıl
vermeli, doğru olanı anlatmalı. İşte bu devrede biz araya giriyoruz. Neden
taşındığımızı bilmeden, Wisteria Lane’de kocamız ve oğlumuzla buluyoruz
kendimizi. Evet, ne zannettiniz, banliyöye yeni taşınan bir ev kadınını kontrol
ediyoruz oyunda! Gelir gelmez Bree kapımızı çalıyor, bizi evine çağırıyor
tanışma faslı için.
Oyunun devasa sayılabilecek bir Tutorial’ı var. Yerleri silmekten, mektuplara
bakmaya, eşyaları tamir etmeye kadar her şey Tutorial’a dahil edilmiş. Bu iyi
bir şey mi derseniz, hayır derim, oyunun kontrolleri sadece farenin sol tuşundan
ibaret olduğundan, eziyetten başka bir görevi yok gibi nerdeyse. Evden çıkıp Bree’lere gidiyoruz, çaresiz ev kadınlarımız farklı odalarda
toplanmış, bizlerle konuşmak için bekliyorlar. Aslında oyunun gidişatı büyük bir
şekilde diyalog sistemine bağlı. Çevrede hemen hemen herkesle konuşurken
karşımıza üç farklı seçenek çıkıyor. Bunlar çoğunlukla olumlu, olumsuz ve
belirsiz şıklar şeklinde. Bu şekilde komşularınızla, ailenizle olan
ilişkileriniz belirleniyor.
Biri Sims mi dedi?
Oyunun oynanışı Sims’le büyük benzerlikler taşıdığından, pek de bahsetmeye gerek
yok. Bitirmenin yaklaşık 8 saat aldığı oyunun her bölümünde mutlaka yapmanız
gereken bir görev bulunuyor. Bunların dışında, isteğe bağlı yapılabilen bir de
ikincil görevleriniz var, bunları yapmak sizin moralinizin artmasına, ekstra
eşyalar kazanabilmenize yardımcı oluyor. Ayrıca sıkıldığınız anlarda arabaya
atlayıp, alışveriş merkezine gidebiliyorsunuz. Bu gibi şeyleri yapmak moral
barınızı arttırmada oldukça etki ediyor.
Görsel yönden pek de iddialı olmayan Desperate Housewives’da en azından
başroldeki oyuncuların gerçekçi bir şekilde modellenmesini bekliyordum. Ama
yanıldım tabii, Bree dışında tüm karakterler gerçeğinden bir hayli farklı
modellenmişler. Ve evet, kendimi tutamıyorum, söylemeliyim, hepsi birer “kütük”
gibi!
Lynette’in Bree’ye söylediği şeyi Gabrielle Susan’a söylemiş mi?
Açıkçası daha uzun uzun anlatmak isterdim yapımı, ama anlatacak pek bir şey yok
maalesef. Geçtiğimiz yıllarda çok çektiğimiz film oyunlarının sürekli vasat
olması, umarım dizi oyunlarına da bulaşmaz. Zira yakında deliler gibi
izlediğimiz Lost’un da oyunu gelecek, onunda bu şekilde boşa gitmesini istemem
doğrusu. Son sözü söylemem gerekirse: Rüyalarınızda bile bu kadınları
görenlerdenseniz, mutlaka alıp oynayın, Sims öğütücüsü iseniz de kaçırmayın. Ama
siz diğerleri, bu oyundan uzak durun, evet!Evden çıkıp Bree’lere gidiyoruz, çaresiz ev kadınlarımız farklı odalarda
toplanmış, bizlerle konuşmak için bekliyorlar. Aslında oyunun gidişatı büyük bir
şekilde diyalog sistemine bağlı. Çevrede hemen hemen herkesle konuşurken
karşımıza üç farklı seçenek çıkıyor. Bunlar çoğunlukla olumlu, olumsuz ve
belirsiz şıklar şeklinde. Bu şekilde komşularınızla, ailenizle olan
ilişkileriniz belirleniyor.
Biri Sims mi dedi?
yok. Bitirmenin yaklaşık 8 saat aldığı oyunun her bölümünde mutlaka yapmanız
gereken bir görev bulunuyor. Bunların dışında, isteğe bağlı yapılabilen bir de
ikincil görevleriniz var, bunları yapmak sizin moralinizin artmasına, ekstra
eşyalar kazanabilmenize yardımcı oluyor. Ayrıca sıkıldığınız anlarda arabaya
atlayıp, alışveriş merkezine gidebiliyorsunuz. Bu gibi şeyleri yapmak moral
barınızı arttırmada oldukça etki ediyor.
Görsel yönden pek de iddialı olmayan Desperate Housewives’da en azından
başroldeki oyuncuların gerçekçi bir şekilde modellenmesini bekliyordum. Ama
yanıldım tabii, Bree dışında tüm karakterler gerçeğinden bir hayli farklı
modellenmişler. Ve evet, kendimi tutamıyorum, söylemeliyim, hepsi birer “kütük”
gibi!
Lynette’in Bree’ye söylediği şeyi Gabrielle Susan’a söylemiş mi?
maalesef. Geçtiğimiz yıllarda çok çektiğimiz film oyunlarının sürekli vasat
olması, umarım dizi oyunlarına da bulaşmaz. Zira yakında deliler gibi
izlediğimiz Lost’un da oyunu gelecek, onunda bu şekilde boşa gitmesini istemem
doğrusu. Son sözü söylemem gerekirse: Rüyalarınızda bile bu kadınları
görenlerdenseniz, mutlaka alıp oynayın, Sims öğütücüsü iseniz de kaçırmayın. Ama
siz diğerleri, bu oyundan uzak durun, evet!
