The Division’ın standından çıktığım gibi randevum olan bir sonraki oyunu denemek için Rainbow Six: The Siege’in VIP girişine doğru yöneldim. Oyunun başında uzun bir kalabalık beklemekteydi ancak ben önceden randevum olduğu için basın kartımla beraber imrenen bakışlar arasından süzülerek oyunun gösterildiği odaya girdim. 4 gün önce pazar günü Ubisoft stüdyolarında gördüğüm sunumun aynısıydı bu. TerroHunt isimli yapay zekâya karşı kendi seneryonuzu ister manuel ister rastgele olarak tasarlayabileceğiniz bir coop moduydu. Senaryo gereği özel timin Fransız Konsolosluğu’nda bulunan 2 adet bombayı etkisiz hale getirmeleri gerekiyordu. Oyunu önce geliştirici ekipten 4 kişi canlı bir oynanış videosu gösterdiler Ancak bundan sonrasında kontrol bize geçecekti.
Ekip liderleri Ubisoft kitle yöneticisi ve geliştiricileri olmak üzere 4’erli takımlara ayrılarak bilgisayarların başına geçtik. Son model Razer marka bir PC’de ister Mouse klavye, ister Xbox One kontrolcüsü seçeneklerinden birini seçerek oynayabiliyorduk. Açıkçası ben hem odanın loş olması hem de daha rahat etme tercihimden dolayı kontrolcüyle oynamayı seçtim. Çıkışında 20 adet olacak sınıflardan sadece 7’si bu demoda oynanabilir durumdaydı. Ben işin eğlenceli kısmına yönelip “demolisher” karakterlerinden birini seçerek oyuna dahil oldum.
He ne kadar geliştiriciler önümde biri konferansta ikisi de önümde olmak üzere 3 defa aynı demoyu son derece koordineli olarak hatasız oynadılarsa da en son maçlarında görevi tamamlamalarına rağmen tüm takım telef olmuştu. Bakalım biz böyle bir durumda ne kadar başarılı olabilecektik.
Görevin başlamasıyla olan oldu. Önce çatıya kanca atarak tırmandık ve binanın arka tarafına geçtik. Oradaki pencerelerden birini patlattığımda kulaklarım patlamanın yıkım etkisi ve sonrasında bir ıslık sesiyle sarsıldı. Gerçekten o zaman atmosferin tadını almaya gerçek anlamda başladım. İçeri girdiğimizde ekibi hızlı bir kargaşa ve telaş sardı. Ben ve Ubisoft’daki abla (ki ben kendisine bundan sonra böyle hitap edeceğim) aşağı taraftaki bombaya yöneldiğimiz sırada ekipteki diğer 2 kişi ise üst katlara yöneldi. Tam ben arkamda ne olduğunu unutup ilk teröristi indirdiğim sırada yukarıdaki arkadaşların başlarının belada olduğunu fark edip hızlıca yukarı çıktık.
Yukarı katta bombanın bulunduğu alanda tam bir kaos hakimdi. Ekip
arkadaşlarımızdan birisi yere düşmüştü bile. Onu kaldırmak için yanına
gittiğimde 2 terörist beni hoş bir sürprizle karşıladı. Onları yere
indirdim ancak ben de vurulmuştum. Daha sonra Ubisoft’daki abla ve 4.
ekip arkadaşımız bizleri ayağa kaldırdı. Ekip arkadaşlarımızdan birisi
bombayı etkisiz hale getirmek için gerekli olan ekipmanı kurduğunda
birden alarm çalmaya başlamıştı. Artık olan olmuştu. Alarm sesini duyan
teröristler bir anda yukarı kata hücum etmişti.
Biz duvarlarda
ufak delikler açıp etraftaki dikenli telleri temizleyerek kendimizi
savunma pozisyonuna sokmuştuk. Ancak ortalığa tekrardan kaos hakim
olmuştu. Teröristler hem ateş gücüyle saldırıyor hem de duvarları
yıkmaya çalışıyorlardı. Ekip lideri bizi toparlamaya çalışırken vuruldu
daha sonra onu ben izledim. Bizi kaldırmaya çalışan üçüncü arkadaşımız
odayı temizlemeyi başardı ancak o da yere düşmüştü. Geriye bir kişi
kalmıştı. Buradan hepimiz sağ çıkamayacaktık ancak en azından ikimizi
oyuna döndürebilirdi. Derken birkaç el shotgun sesi duyuldu ve biz ne
olduğunu anlayamadan oyun sona erdi. Oyunun bitiş anını gösteren
kameranın görüntüsünü izlediğimizde hepimiz irkildik. Alt katta bulunan 2
terörist ayak seslerinden ekip arkadaşımızın nerede bulunduğunu tespit
etmiş ve tavana ateş açmaya başlamışlar. Tavanda açtıkları delikten
ekibin son elemanını indirmeleri çok da uzun sürmemiş.
Evet
işte Rainbow 6: Siege böyle bir oyun. Tecrübelerim oldukça kısa sürse
de oyunun gerilimi ve tansiyonu gerçekten de beni kendime getirmeye
yetti. PvP maçı yapmaya fırsatım olmadı ancak yapay zeka hakkını
vermişti. Tabi fark ettiğimiz diğer hususlardan biri de iyi iletişime
sahip bir ekibe ve sağlam bir ekip liderine ihtiyacımız olmasıydı.
Rainbow 6: Siege gerek harita tasarımı, gerek yıkılabilir ortamı ve ses
tasarımıyla gerçekten inanılmaz bir oyun. Ancak oyunun asıl performansı
ve keyfi arkadaşlarınızla beraber oynarken ortaya çıkacak bir yapım.
Oyunun herhangi bir hikaye modu bulunmasa da coop modu oldukça iyi iş
çıkarmış. Tabi 60$ lık fiyat etiketini de hesaba kattığınızda
arkadaşlarınızla oynamak biraz daha güç hale gelecektir. Eğer iyi bir
Twitch kitlesi ve E-spor desteği görmezse sonu 2-3 ay içerisinde Evolve
gibi bile olabilir. Ama herşeye rağmen oldukça keyifli ve gerilimli bir
Rainbow Six deneyimi sizleri bekliyor.
