Resident Evil çoğu oyuncu için çok fazla anlam ifade ediyor. Özellikle “Survival Horror” türünün en önemli örneklerinden ve yapı taşlarından olduğunu düşünürsek, serinin oyun tarihinde edindiği yeri hafife almak bir hata olur.
Resident Evil hikayesiyle olsun, oyun tasarımında Batı ve Doğu elementlerinin birleşimi ile olsun, mekanikleri ile olsun, gerçekten hepimizin kalbinde sonsuza kadar yer alacak yegane oyunlardan biri. Peki ama serinin son oyunu olan Resident Evil 6 ‘nın bu denli tepki alması nedendi? 6.oyunda ortada yeni bir şeylerin denendiği doğru, hem “casual” oyuncu kitlesi hem de “hardcore” oyuncu kitlesini tatmin etmek için Capcom tarafından Resident Evil 6’nın mekaniklerine getirilen yenilikler, her ne kadar oyuncuların büyük bir kısmını tatmin etmese de, bunu beğenen bir kitlenin olmadığını söylemek yalan olur.
Revelations tam bu noktada öne çıkıyor ve neredeyse hızır gibi yetişiyor diyebilirim. Modern oyun anlayışıyla Resident Evil’ın klasik mekaniklerini harmanlayan ve bunu gerçekten harika bir şekilde gerçekleştiren oyun, 3DS için çıktığında RE hayranları tarafından deliler gibi oynanmıştı.
3DS bir el konsolu için muhteşem görselliklere sahipti fakat Revelations gerçekten yapısı ve görselleriyle büyük ekranda tadı çıkacak bir oyuna daha yakındı. 3DS’in limitasyonları söz konusu olduğunda Revelations’ta bu sizi rahatsız etmiyordu fakat insan “Keşke şunu konsola da yapsalar” demeden duramıyordu doğrusu.
Revelations’ın konusu, ön incelememiz de yazdığımız üzere Queen Zenobia isimli gemide geçiyor. Şimdi düşünün bir, kocaman, labirent gibi ve terkedilmiş bir geminin içindesiniz. Aşağılara indikçe yalnız olmadığınızı fark ediyorsunuz. Dar koridorlar, savaşmak için çok az yeriniz var, hareket imkanınız kısıtlı ve size doğru gelen 3 metrelik, çeşitli organlarında biyo-organik silahlar olan yaratıklar var, ne yaparsınız?
Bir ağızdan “kaçarız” dediğinizi duyar gibiyim. Maalesef bir Resident Evil oyunundan bahsediyoruz, kaçış yok.
Oyunun konsol versiyonu çok ciddi yeniliklere sahip değil fakat bu kendisini yenilemediği anlamına gelmiyor. 3DS’in limitinin üstüne çekilmiş grafikler, boğucu görselliğin yanında sürekli olarak dar alanlarda kısa paslaşmalar tadında mekanikler, zorlayıcı düşmanlar ve yeni zorluk seçenekleriyle Revelations kesinlikle özlediğimiz çizgiyi yukarı çekiyor. Raid modu ile birlikte gelen pek çok özellik sizi senaryo dışında oldukça oyalayacakken, kıyıdan köşeden eklenmiş RYO elementleri kesinlikle oyunun interaktif yapısını arttırıyor.
Revelations Chris Redfield ve Jill Valentine ikilisine odaklanıyor. Hepinizin bildiği, sevdiği karakterler. BSAA’nın ajanları olarak Queen Zenobia’ya sızan ve orada olanları araştıran Jill ve bambaşka cephelerde bambaşka hikaye bağlantılarını kurcalayan Chris’in kesişen yolları üzerine odaklanan senaryo, kesinlikle bol alengirli ve entrikalı arka planı ile klasik Resident Evil sevenleri tatmin edecek yapıda. Özellikle TV programı gibi konumlandırılmış bölümsel anlatım ciddi anlamda bir dizi etkisi yaratıyor.
Revelations’ın yeni mekaniklerinden biri “Genesis” cihazı. Bunu ön inceleme kopyasını oynarken sevmemiştim, yine sevmediğimi tekrar edeceğim. Genesis mekaniği ile analiz yapabiliyorken çeşitli gizli saklı eşyaları bulabiliyorsunuz, bu çalışmayan bir mekanik. Zaten oyunda cephane az, bir de Genesis ile aradığınız vakit iyice atmosfer baltalanıyor, ben neden eklendiğini hala anlayabilmiş değilim, o zaman da anlamamıştım zaten.
Oyun farklı mekanlara geçse bile genel olarak Queen Zenobia’dayız. Gemi mevzusu zaman zaman sıkabilir diye düşünenler olabilir fakat emin olun sıkmıyor. Sonuçta oldukça büyük bir gemiden bahsediyoruz ve pek çok farklı konseptte, pek çok farklı odası/salonu/bölümü var.
Revelations, klasik Resident Evil tadını almak isteyenler için kesinlikle oynanması, denenmesi gereken bir yapım. Özellikle Resident Evil 6’dan memnun olmadıysanız, geçmişi modernite ile bağdaştıran Revelations’ı alıp oynayın, 3DS’te kaçan fırsat, konsollarda ayağınıza gelmiş vaziyette zira.
