Eğer tenis sporuna karşı ilginiz varsa ve bunun yanında oyun oynamayı seven bir insansanız, SEGA’nın Virtua Tennis serisine yabancı olamazsınız. Serinin birinci oyunu 1999 yılında bizimle buluşmuştu. Ardından gelen serinin devam oyunları ilki kadar sevilmese de vasatı aşabilmiş demektir ki serinin dördüncü oyunuyla SEGA yeniden karşımıza gelebildi. Bu sefer yeni nesil konsollarda şansını denemek isteyen SEGA, arcade tenis türüne yeni bir halka daha ekledi.
Yıllanmış Şarap-ova gibi
Seriye iki yıllık ara veren SEGA bu süreçte yeni nesil konsolların yeni donanımlarına oyunu uyumlu hale getirmek için uğraşıyormuş meğer. İncelediğimiz PlayStation 3 versiyonunda PS Move desteği var ve iyi denebilecek düzeyde bir tepkimeye sahip. Oyunda Move ile ilgili bir ayar yapmıyorsunuz. Yalnızca Move’u bağlayın ve Motion Play seçeneğine girerek oyuna başlayın.
Eğer daha önce oyunu oynadıysanız ve DualShock 3’ü kullandıysanız Motion Play’de işlerin biraz değiştiğini anlayacaksınız. Oyun Move ile FPS oluyor ve topa koşma işlerini PlayStation kendi hallediyor. Siz yalnızca gelen topa vuruyor gibi yapıyorsunuz ve tenis oynamış oluyorsunuz.
Hareketim algılanıyor
Amacınız yalnızca oyun oynamaksa problem yok. Çünkü Virtua Tennis 4, piyasadaki nadir hareket algılayıcılı tenis oyunlarından biri. Toplara vururken kendinizi bir Andre Agassi ya da Martina Hingis gibi hissedecek ve gaza gelip çılgın vuruşlar yapmaya başlayacaksınız. Fakat sonra bir anda kan-ter içinde kaldığınızda, “Dur bakayım azıcık bileğimle sallasam şu algılayıcıyı ne olur?” diye düşünecek ve bir de bakacaksınız ki, yarım saattir boşu boşuna oradan oraya koşmuşsunuz evin içerisinde. Ben çok gaza gelmiştim, hayallerim yıkıldı.
Kariyer modunda tıpkı Monopoly oynarmış gibi adım adım ilerliyoruz. Zar atmak yerine bu sefer elimizde kaç adım ilerleyeceğimizi gösteren biletler bulunuyor. Bu biletleri kullanarak ilerliyoruz. Her adımda, yeni maç, antrenman seçeneği ya da küçük kaza gibi seçenekler karşımıza çıkıyor. Eğer elimizde kurtulmamızı sağlayacak bir bilet yoksa, mecburen kazanın olduğu kareye gidiyor ve sakatlanmak durumunda kalabiliyoruz. Bu durumda yine bizi iyileştirecek biletlerden birini kullanabiliriz.
Kariyer modu dışında diğer hiçbir seçenek çok uzun soluklu oynanabilecek seviyede değil. Kariyer modunda ise geriye sayan gün sayacı bitmeden zirveye çıkmaya çalışıyorsunuz. Zirveye çıktığınızda ise oyun bitiyor. Emin olun ki kısa sürmeyecek, ama hiç de zor olmayacak. En zoru seçip oynarsanız bile yine kısa sürede alışacak ve yapay zekaya karşı kolaylıkla maçları kazanmaya başlayacaksınız.
Görüntü her şeydir
Gelelim oyunun grafiklerine ve ses-atmosfer olaylarına. Şimdi öncelikle oyunun grafikleri çok iyi denemeyecek durumda. Yani kötü tabii ki görünmüyorlar, ama yeni nesle uygun grafikler olmadığı kanaatindeyim. Ünlü tenis oyuncularını seçip oyunu oynadığınızda, maçlara başlarken gördüğünüz oyuncuların gerçek hallerine benzediklerini hemen fark edeceksiniz. Fakat tüm görsel güzellik burada son buluyor, çünkü diğer grafik öğeleri bu seviyeyi tutturamıyor. Animasyonlar pek gerçekçi durmuyor, ama unutmamak lazım ki bu bir tenis simülasyonu değil. Türü tam manası ile bir “Arcade”, yani ana fikri eğlence olan bir oyun.
Sesine kurban
Grafikler konusunda artılar ve eksiler aynı anda karşımıza çıkıyorken, seslerin ise standart tenis efektlerinden oluştuğunu söyleyebiliriz ve şaşırtıcı bir özelliklerinin olmadığını da eklemeliyiz. Yalnız oyuncuların topa vururken çıkardıkları sesler oldukça hoşuma gitti. Birebir olarak kim nasıl bir ses çıkarıyorsa oyuna eklemiş SEGA çalışanları tebrik ediyorum.
Virtua Tennis 4 hakkında uzun uzadıya bir yazı ya da inceleme yazılacak bir oyun değil. Zaten simülasyon olmak gibi bir derdi olmadığından yalnızca saf eğlence üzerine kurulu bir oyun ve bu özelliğiyle tenis hayranı olmayan kişilerin de ilgisini çekeceğini düşünüyorum. Fakat tenis hayranlarına vadettiği eğlencenin ise ne kadar büyük olduğunu tartışılır. PlayStation Move ile bir şans verilebilir, ama yine de tercih sizin. İyi eğlenceler dilerim.
