İlk olarak 1986 yılında oyuncularla NES platformunda tanışan Metroid, en son 2007 senesinde karşımıza bir FPS olarak çıkmıştı. Daha önceleri platform oyunu olarak milyonların kalbini çalan Metroid serisi, son oyun Metroid: Other M’le birlikte bu iki oynanışı birleştiriyor.
Bayan karakter iş başında
Bu sefer bayan kahramanımız Samus Aran’ı hareketli bir hikaye bekliyor. Serinin eski oyunlarından daha çok aksiyon tabanlı bir oyun olan Metroid: Other M, serinin asıl elementlerinden vazgeçse de bu boşlukları doldurmayı başarıyor. Hikayemizde Samus, uzay gemisiyle galaksinin en ücra köşelerinde gezinirken yakınında bulunduğu bir başka gemiden yardım çağrısı alıyor. Hikayemiz biraz tipik olsa da oyunda büyük bir yer kaplıyor. Özellikle ara sahnelerin hikayeye katkısı yadsınacak gibi değil. Ayrıca bu sahnelerde ilk defa Samus’un sesini de duyma şerefine erişiyoruz.
Yenilenmiş savaş mekanikleri gibi bir çok özellikler de oyunu oldukça eğlenceli bir hale sokuyor. Oyunun başından itibaren küçüklü büyüklü bir çok düşmanla karşı karşıya geliyorsunuz. Metroid: Other M’i oynamaya başladığınızda kontrollerin anlatıldığı kısa bir girişten sonra 3 boyutlu bir çevrede buluyoruz kendimizi. Zaman zaman TPS, zaman zaman bir platform oyununa dönüşen Metroid, en ilginç özelliğini ise istediğiniz zaman FPS açısına geçebilme yeteneğiyle sunuyor. WiiMote’unuzu yatay konumda tutarak bir gamepad gibi oynadığınız zaman bir platform oyunu haline dönen Metroid: Other M, WiiMote’u dik konuma getirdiğinizde ise bir FPS halini alıyor. Bu özellik isteğe bağlı olsa da, oyun bu iki mod arasında gidip gelmenizi istemesiniz de sağlıyor.
Otomatik hedefleme
Oyunu platform modunda oynarken, hedefleme otomatik olarak hallediliyor. Genel olarak kolunuzdaki lazer ve füzeleri kullanmanıza rağmen, bazı durumlarda yakın dövüşe de girmeniz gerekebiliyor. Ancak yakın dövüş kontrolü esnek değil. Sadece bir iki hareketi siz düşmanınızın yanındayken gerçekleştirebiliyorsunuz. Düşmanlardan ve özellikle boss’lardan kaçmak içinse dodge özelliğini kullanmanız gerekiyor. Bu özellik çoğu zaman ölümcül bir önem taşıyor. Çünkü boss’lar size vurduklarında çok fazla can götürebiliyor.
Silahlara geçtiğimizde ise, lazerimiz büyük önem taşıyor. Genellikle küçük yaratıklara karşı lazerimizi kullanıyoruz. Tuşa basılı tutup bıraktığımızda ise bastığımız kadar güçlü bir lazer topu gönderebiliyoruz. Füzelerimizi ise birinci kişi bakış açısında kullanmanız çok işinize yarıyor. WiiMote’unuzu belirtilen hedefe kilitleyip füzenizi yolluyorsunuz.
Dev boss’larla karşılaştığınız anlar, oyundan en çok zevk aldığınız anlar. Bu çarpışmalar oldukça yoğun ve WiiMote’u çok efektif kullanmanız gerekiyor.
Dövüşler dışında oyunun platform özelliği, mekanlarda bir çok gizlenmiş mühimmat ve benzeri eşya bulunuyor. Ancak bölümlerin tekdüze tasarımı nedeniyle çoğu zaman aynı şeyleri baştan sona oynamanız gerekiyor.
Ara sahnelerin kalitesi
Metroid: Other M’in eksilerinden biri ise yukarıda anlattığın oynanışı ikide bir baltalayan ara sahneler. Her ne kadar hikayeyi anlatsalar da, herhangi bir tuşla hızlıca geçemememiz ve bazı sahnelerin tam “Bitti!” diyecekken başka bir sahneye bağlanıp 5 dakika sürmesi sizi oyundan soğutabiliyor.
Grafikler bir Wii oyunu için yeterli gibi gözükse de böyle bir hikaye için oldukça yetersiz. Keşke Metroid’i bir PS3 veya Xbox 360’da görebilseydik demeden duramadığımı itiraf etmeliyim.
Sesler için diyecek bir lafımız yok ancak ara sahnelerdeki seslendirmeler, klişe bir aksiyon filmi seslendirmesinden öteye gidemiyor. Basit dialoglar, hikayeyi dinlemeden oyuna atlama isteğimizi pekiştiriyor. Ancak daha önce de bahsettiğim gibi bunu da yapamıyoruz.
Kısacası Metroid: Other M, eksikleri de olsa Nintendo Wii sahiplerinin WiiMote’larını evire çevire oynayacağı, koleksiyonlarına katmaları gereken bir oyun.
