Atari salonlarında fink attığımız günleri hatırlarsınız. Hele hele Hack’n
Slash oyunları. “10 combo yaptım, lanet boss’u yenemiyorum, ah tek bir tuş
kalmıştı” dediğimiz zamanları… Gerçekten de özel oyunlar ve özel günlerdi. Bu
özellikleri günümüze taşıyan yapımlar var; iyi ki de varlar.
Zor günler
Muramasa: The Demon Blade, Kisuke adında hafızasını kaybetmiş bir kaçağın
öyküsünü ele alıyor. Neden kaçak, ne yapmış sorularının yanıtları daha sonra
ortaya çıkıyor elbette. Kisuke’nin yanında, karanlık bir ruh tarafından ele
geçirilmiş Momohime adında ilginç mi ilginç bir başka bir kaçak yer alıyor.
Neden ilginç olarak nitelendirdiğimi, oyunu oynarsanız anlayacaksınız.
Karakterlerinin geçmişleri, oyunu da zenginleştiriyor.
Peki Demon Blade ismi nereden geliyor? Bu Japon mitolojisinde ilgi çekici bir
bölüm olduğu için sizinle paylaşmak istiyorum: Antik zamanlarda, Ashi nehrinde
bir ejderha yuva yapmış. Bu ejderhanın dokuz adet kafası varmış ve her biri için
bir kurban talep edermiş. Eğer kurban etme töreni gerçekleşmezse, nehrin
yakınında yaşayanlar korkunç afetlerle yüz yüze gelirlermiş. Daha sonra Mankan
adında güçlü bir rahip ortaya çıkmış ve her geçen gün daha fazla kurban talep
eden ejderhaya meydan okumuş. Bu savaşı kazanmış ve ejderhayı sürgüne mahkum
edip, zincirlemiş. Derler ki; Demon Blade, ejderhanın özünü içinde taşır ve
yanlış ellerde büyük kötülüklere gebedir.
“Muramasa: The Demon Blade, anayurdu Japonya’da inanılmaz bir sükse yapmış. Oyun satışlarında da zirveye oturmuş.”
Muramasa: The Demon Blade, anayurdu Japonya’da inanılmaz bir sükse yapmış.
Çıktığı ilk hafta, oyun satışlarında güçlü rakiplerine rağmen zirveye oturmuş
yapım, Kuzey Amerika pazarında da kayda değer bir ilgi görüyor. Sanırım geçmişi
özleyen benim gibi birçok oyun sever hala mevcut.
Büyük macera
Üründe, üç farklı kontrol kullanılabiliyor: Wii’nin Remote ve Nunchuk ikilisi,
Wii’nin klasik kumandası ve hatta GameCube kontrolleri. Zaten Muramasa’yı
oynamaya başladığınızda, oynanabilirliğin son derece yüksek olduğunu fark
ediyorsunuz. Remote’a pek gerek yok, Nunchuk ve üzerindeki iki tuş tüm comboları
yapmak için fazla fazla yeterli geliyor.Yapımın boyutları ne yazık ki, pek çok insanın yeterli görmeyeceği iki boyutlu
biçimde. Oysa ki; temiz grafikler ve Hack’n Slash türünü hatırlatan biçim, keyif
vermeye yetiyor da artıyor.
Kontrol edebileceğiniz iki karakter var: Kisuke, geçmişini unutmuş ama
yetenekleri itibari ile hala efsanevi olan bir ninja. Diğeri ise Momohime.
Hanedan soyundan gelen, ama içindeki karanlık bir ruhla savaşmak zorunda olan
bir prenses. Eğer karanlık üstün gelirse; krallığın kaderi sonsuza kadar
değişebilir.
Oyunun en sevdiğim kısmına adım adım yaklaşıyoruz. Müthiş combolar ve onlarca
silah. Üstelik RPG usulü uzmanlaşma seçeneği de mevcut. Tachi, Odachi ve katana
gibi efsanevi Japon kılıçlarını, yüzden fazla combo ile kullanabiliyorsunuz.
Hatta kısa kılıç, uzun kılıç gibi çift el kombinasyonları da yapabiliyorsunuz.
Belli bir enerji seviyesine ulaştığınızda, silahlarınızla “Ruh patlaması” adı
verilen bir saldırı yapmak mümkün oluyor. Bu tür bir saldırı zor olduğu kadar,
ekrandaki düşmanları temizlemek için birebir.
“Yapım, Kisuke adında hafızasını kaybetmiş bir kaçağın öyküsünü ele alıyor. Kisuke’nin yanında, karanlık bir ruh tarafından ele geçirilmiş Momohime adında ilginç mi ilginç bir başka bir kaçak yer alıyor.”
Teknik analiz
Sesler ve grafikler için çok fazla yorum yapmak istemiyorum. Dediğim gibi benim
için fazlasıyla tatmin ediciydiler. Ancak müzikler gerçekten de, atmosferin
zenginleşmesine büyük katkı yapıyor. Dinlerken mitolojik efsaneler arasında
kaybolduğunuzu hissediyorsunuz.
Üç boyutlu, şatafatlı, karmakarışık yapımlardan sıkıldıysanız; efsanelere
meraklı ve en önemlisi “Atari Salonları” zamanlarını özlüyorsanız, Muramasa:
Demon Blade’e şans vermek için bir an bile düşünmeyin derim. Grafikler gözünüze
demode görünebilir ama önceden de belirttiğim gibi bir oyunu, iyi yapmak
grafikten çok daha fazlasını gerektirir.