Şu anki 3d shooter oyunların atası sayılan doom ve quake’in bile babası olan Wolfenstein’in 10 yıl sonra gelen devamına hoşgeldiniz. Bu oyunu oynarken ister istemez bir zaman tünelinden geçiyor ve 3d oyunların basit texturelar ve maplerden çok oyunculu ve kompleks yapılı online hale gelene dek aldığı yolu seyretme imkanına ulaşıyorsunuz.
Konuya gelince ikinci dünya savaşında Nazi Almanyasına gönderilen ve ortaya çıkan tuhaf olayları araştırıp bulması gereken Army Ranger William “B.J.” Blazkowicz adında bir ajanı canlandırıyoruz. Konu öyle aman aman yenilikçi olmasa da yine de Serious Sam veya Doom gibi konu özürlü oyunlara kıyasla belli bir bütünlük arz ediyor. Nitekim Deus Ex veya Metal Gear Solid’deki konu akışını ve o hissi bu oyunda yakalayamıyoruz. Bunun yarattığı olumsuz etkiyi hafifletmek için midir bilinmez oyunda notların tutulduğu bir defteriniz var. Ayrıca görevler öncesi brifingler de sizi havaya sokmaya yetecek cinsten.
Görevleriniz esnasında taramalı, çifteli gibi alışageldiğimiz mevcut 15 silahınızı kullanarak kimi bölümlerde nazi askerlerine, zombilere ve bölüm sonu bosslara karşı savaşıyorsunuz. Düşmanlarınız oyunun yapay zekası göze alındığında pek iç açıcı durmuyorlar. Nazi soyundan olsa gerek “dunkofluk” var. Mesela karşılıklı savaş anlarında adamlar anlamsızca sağa doğru bir düzlemde koşuyorlar ya da sizin saldırılarınıza siper almak gibi bir tepkide bulunmuyorlar. Her şeye rağmen bolca miktarda gelen aptal düşmanları haklamak bir çeşit rahatlama unsuru olabiliyor. Bazı bölümler güvenlik ortamını yaratmanız gerek eşlik etmeniz gereken sahneleri canlandırırken bazı bölümlerde de sessizce saldırılar düzenlemeniz ve pusular kurmanız gerekmekte. Bunun için tabanca ve tüfek çeşitlerine susturucu takabiliyorsunuz. Bu da oyuna bir çeşit heyecan ve zevk katmıyor değil.
Bu arada tek kişilik modda oyunu bitirdiğinizde karşınıza bir iki yeni opsiyon açılıyor. Oyunu bitirmek fazla vaktinizi almayacağı gibi halen daha hevesinizi alamamış durumdaysanız daha zorlu görevlerde kendinizi sınayabilirsiniz. Ayrıcabir ID Software klasiği olarak bölüm için gizli eşyalar ve saklanmış yerler bu oyunda da mevcut.
Yıllar Ne Değiştirdi ?
Öncelikle oyunun Quake3 motoru üzerine kurulu olduğunu belirtmekte fayda var. Ayrıca ilk oyundaki takıma ek olarak bu kez oyunun gelişim aşamasında Kingpin ve Redneck Rampage oyunlarından tanıdığımız Xatrix firmasının önde gelen ismi Gray Matter bulunuyor.
Grafiklerde oldukça uğraşıldığı hatta Almanya’nın çeşitli bölgelerinden çekilen fotoğrafların oyun içi kaplama olarak kullanıldığın görüyoruz. 2. Dünya Savaşı ortamı düşünüldüğünde kaleler, şatolar, kamplar ve çeşitli şekillerde etkileşime girebileceğiniz çevre unsuru başarıyla oyuna aktarılmış. Karakter modellemelerinde vasatın üzerinde başarı görsek de yine de bekleneni tam anlamıyla alamadığımızı söyleyebiliriz. Yine de düşmanlarınıza bakarken (örneğin kapıyı koruyan bir nöbetçi) onların sigarayı çıkarıp yakmaları ve izmariti ayaklarıyla ezmelerini keyifle izleyeceksiniz.
Oyunun müzikleri ise Wolfenstein için bestelenmiş birkaç çok sesli müzik dışında pek varlık gösteremiyor. Bunun dışında bazı seslendirmeleri No One Lives Forever oyunundan aşina olan kulaklarımız fark edince yüzünüzde hafif bir tebessüm oluşacaktır. Silah sesleri ise artık her oyundaki gibi neredeyse aynı. Neticede ses ve müzik ne eksi ne de artı.
Günümüz imkanlarında her oyunda bulunması gereken online oyun imkanı bu kez göz doldurucu biçimde kendini gösteriyor. Nerve Software tarafından yapımı ve testleri devam eden ücretsiz bir eklemeyle oyunu tıpkı Unreal Tournament de olduğu gibi takımlar halinde çeşitli objelerle zenginleştirilmiş mevcut sekiz mapte eşe dosta karşı oynayabileceğiz. Bu paketin ne kadar popüler olacağı ve sıkı rakipleri karşısında ne kadar tutunacağı ise merak konusu.
Genel olarak yarattığı ilk havayı ve akımı her ne kadar bir üst seviyeye taşıyamamış da olsa tek kişilik modda barındırdığı bol aksiyon ve çoklu ortamda sağlayacağı oynanabilirlikle “denenebilecek” bir oyun olan Wolfenstein’i shooter severler o veya bu şekilde arşivlerine katacaklardır.