Supreme Commander bu sene oynadığım en ilginç ve ilgi çekici stratejilerden
biriydi. Birincisi yapımcısının Chris Taylor’ın Total Annihilation’ı yaratıcısı
olması, ikincisi ise içerdiği bazı değişik fikirlerdi. Devasa haritada birden
fazla savaş yapmak ve aynı anda birimlere emir vererek idare etmek gibi karışık
görünen, ama bunu kolayca yapabilen bir oyun mekaniğine sahipti. 3 ırkın
birbiriyle olan savaşı dışında, Multiplayer’da diğer oyuncularla oynamak ayrıca
çok daha zevkliydi. Grafik ve ses bakımından da oyun mekaniği ve oynanışı göz
önüne alınınca kesinlikle iyiydi. Ama tek kötü yanı bütün bunlara rağmen
haritanın büyüdükçe oyunun canavar sistemleri bile kastırmasıydı. Optimize
yönünden bazı eksikleri vardı. Supreme’nin senaryo modunu iki kere bitirmiştim,
ancak son kısımda açık kalan bir kapı vardı. Belki bu ikinci oyunla devam eder
diye beklerken, Gas Powered Games arayı daha fazla soğutmadı ve ek paketle
senaryonun da devamını getirdi.
Kalan olaylar zinciri
United Earth Federation, Aeon Illimunate ve Cybran Nation arasından hangisini
seçersek oyun sonunda savaşı kazanan taraf oluyorduk ve oyun bitiyordu. Büyük
silahı ateşlenmesi sonucu kazanan ırk oluyorduk. Ancak şöyle bir şey vardır.
Büyük olayların sonucunda her zaman kötü bir iz ortada kalır. İşte buna uygun
olarak silahın etkisiyle uzay zamanda açılan yarıktan başka bir ırk gelip,
United Earth Federation, Aeon Illimunate ve Cybran Nation’a savaş açıyor;
böylece yeni bir savaş başlamış oluyor.
Oyunda başımıza bela olan yeni ırkın adı “Seraphim”. Ancak kendilerini ne yazık
ki Campaign’de oynayamıyoruz. Bunun yerine diğer 3 ırktan birini alıp,
Seraphim’e karşı savaşıyoruz. Oyun sistemi gene aynı. Klasik “Shift” tuşuyla tüm
işlerimizi aynı anda halledip, birçok yere müdahale ediyoruz. Ana oyunda
hatırlayacağımız gibi bu sistemde bir değişiklik olmamış. Ayrıca yine oyunda
ekonomi ön planda ki, asıl oyunda da zaten ekonomi daha çok üst düzeydeydi.
Ekonomi ne kadar iyi olursa, daha fazla asker ve Upgrade ederek savaşları
kazanmamız kesin oluyor. Savaşlarda destek birlik gönderip kendi lehimize
çevirebiliyoruz. Singleplayer’da 6 adet yeni görev bulunuyor. Yine haritada ufak
bir yerde başlıyoruz ve görevleri yaptıkça harita açılıyor. Seraphim’i
Multiplayer’da kontrol etme imkanına sahibiz. Diğer ırklardan bir üstünlüğü yok.
Gas Powered Games aradaki dengeyi korumuş. Zaten ana Supreme Commander’da da
ırklar arasındaki denge iyiydi. Çıkan yamalarla daha sağlam hale bile gelmişti.
Seraphim’le beraber oyuna 80’den fazla yeni ünite eklenmiş. Gelişim ağacı gene
aynı, ama arada bir iki değişiklik yapılmış.
Hikaye gene biter, Multiplayer izi kalır
Forged Alliance’la beraber yalnız arabirimde değişiklik yapılmış. Arabirim az da
olsa biraz kısırdı, ancak ek paketle beraber biraz daha geniş bilgi verme imkanı
olmuş. Ayrıca oyuncuya biraz daha yakın olmuş, al benisi renk katmış. Birde
dikkatimi bir şey çekti, sanki ünitelerin hasar oranı biraz düşürülmüş gibi,
özellikle bu kendini büyük silahlarda kendini biraz daha belli ediyor.
Yapım teknik olarak gene aynı. Aslında asıl Supreme Commander’la arasında görsel
ve işitsel yönden köksel bir değişiklik yok. Ancak grafikler daha elden
geçirilmiş ve eklenen yeni bir iki efekt var. Grafiklerin daha kaliteli olduğu
belli oluyor. Ama ilk oyundan bu yana devam eden performans sorunu ek paketle
daha bir üst düzeye çıkmış. Gene çoğu sistemde zorlama yapabilir, bunu
belirteyim. Ses konusunda aynı kalite devam ediyor. Bir eksiklik yok.
Sonuç olarak Supreme Commander: Forged Alliance güzel bir ek paket olmuş. İlk
oyun sonundaki aralık kapıyı kapatıp, olayları devam ettiriyor ve sonuca
bağlıyor. Multiplayer’a eklenen yeni haritalarla daha seçenek sunabiliyor.
Ayrıca Seraphim’i Campaign’de kontrol edemesek de, Multiplayer’da oynamak
zevkli. Eğer ilk oyunu sevdiyseniz, kesinlikle oynamanızı tavsiye ederim.
