Call of Duty için WW2 sona erdi, ama görünüşe göre Activision WW2’yi daha
bitirmedi!
Geçtiğimiz yıllarda “The History Channel” başlığı altında savaş konulu FPS
oyunlarıyla karşılaşmıştık ve ne yazık ki pek de parlak ilerleyen yapımlar
değillerdi. Son olarak “Civil War” isimli üyesini deneme şansına sahip olmuştuk.
Oyun, görsel olarak veya yenilik olarak oldukça ileri bir seviye yapım değildi,
ama oyunun ses ve ses efektleri, ateşlediğimiz her silah sonrası ekranı kaplayan
barut tozu ve tüm bunları harmanlayan atmosfer sayesinde, oynanabilir bir yapım
olarak görünmüştü gözüme. BFTF ise; bize 2. Dünya Savaşı sıralarında vuku bulan
olayları Pasifik cephesinden aktarmayı amaçlıyor. Tabii ki işin içerisinde
“History Channel” bulunduğu için oyunun oynanışı pek ağır basmasa da, tarihi
gerçeklik yönü ve bunu kanıtlayan görüntüler bir nebze eğitici olabilir.
Bu ne benzerlik böyle?
FPS türündeki oyunumuzun yapımcı koltuğunda en son olarak SOF 3 ile boy gösteren
Cauldron firması bulunuyor. Tek benzerlik bu değil. Ne hikmetse iki oyun
arasında inanılmaz benzerlikler var. Menü yapısından tutunda, Option’tan,
oynanışına ve seslere kadar çok çok benzer bir durumla karşı karşıyayız.
Pasifik’teki savaşın şiddetine maruz kalmış bir askeri yönetiyoruz. Genellikle
karakterimizin yanında birkaç takım arkadaşı da bulunuyor, ama sadece görüntü
olarak. Takım arkadaşlarımızın ve düşmanların yapay zekası bulunmuyor. Düşmanlar
arka arkaya aynı yol çizgisini takip ederek, bir bölgeye kadar geliyor ve aynı
yere yığılıp ateş ediyorlar. Ne bir saklanma ihtiyacı, ne de bir korku
hissiyatına sahip değiller. Oyun boyunca yapacağımız şeyler öldürmek üzerine
kurulu. Oyunun silah envanteri görüntü olarak iyi sayılır, ama iş icraata
geldiğinde durum değişiyor. Aynı anda üzerimizde iki büyük, bir de küçük silah
taşıyabiliyoruz. Vuruş hissini alamadığımız bu silahların kimisinin mermisi çok
çabuk biterken (Thompson), kimisinin de uzak mesafelerden pek etkili bir hasar
verdiği söylenemez(M1 Garand). Bu yüzden uzak mesafeden saldırı gerçekleştirmek
zor oluyor, ama zaten güçlü olmayan düşmanlarınızı yakın mesafeye gelerek de
öldürebiliyorsunuz. Çünkü size kolay kolay hiç isabetli atış yapamıyorlar. Bazen
MG42 ve uçaksavar gibi sabit silahları kullanarak toplu düşman hücumlarına karşı
koymaya ve düşman hava kuvvetlerini etkisiz hale getirmeye çalışıyoruz.
Özellikle MG42 kullanırken uzak bir mesafeye odaklanarak, tüm düşmanları
öldürdükten sonra, yeni düşmanların aynı bölgeden tekrardan saldırdığını
göreceksiniz.
Görevler Pasifik çevresinde geliştiği için ormanlık alanlarda
bulunuyoruz genellikle. Orman demiş olsak da herhangi bir evin koridorlarında
dolaşıyormuşsunuz hissine kapılmanız muhtemel. Çünkü çizgisel oynanış nedeniyle
tek bir yöne sabit kalmak zorundasınız. Buna göre şekillenmiş dev kayalar ve
ağaçlar bunu kanıtlar nitelikteler zaten.Bu elemanlar başka oyundan kiralık mı?
Oyunun grafik motoru SOF 3’te kullanılan motorla aynı. Başta da belirttiğim gibi
oyunun görsel olarak hiçbir ayarlaması bulunmuyor çözünürlük dışında. Mouse
kontrolleri de ilk başta biraz dengesiz olsa da Options ayarlarından
değiştirilerek daha stabil bir denge sağlanabilir. Takım arkadaşlarımızın
tasarımlarına baktığımız zaman bir Pasifik askeri değil de, Normandiya
çıkartmasına dahil olan askerler görüyoruz. Takımımızda bulunan askerlerin
modellemeleri Call of Duty 3 ile bire bir aynı. Görsel olarak COD 3 kadar
gelişmiş olmasalar da bu benzerlik gözlerden kaçmayacaktır. Belki de direkt
olarak oyundan kopyalanmıştır. Kim bilebilir ?
“Eğer Call of Duty 3’ü oynadıysanız bu resim size tanıdık gelecektir.”
İşitsel olaylara baktığımızda rezalet bir tablo var. Silah sesleri çok cılız ve
doyurucu değiller. Düşmanlarımızın ağzı var dili yok. Hiç konuşmuyorlar.
Müzikler de yok gibi. Zaten oyunda hiç olmayan diğer bir özellikte Fizik
efektleri(Her ne kadar Havok ile anlaşılsa da). Multiplayer’da; Deathmatch, Team
Deathmatch, CTF, TE gibi bilindik oyun modları mevcut. Zaten tek kişilik oyuncu
modu çok iyi olmayan oyunun çoklu oyuncu modu da pek rağbet görmeyecektir.
Buradan anlayabiliriz ki; Battle of the Pasific, zaten çıkmadan önce oyunculara
büyük vaatlerde bulunmadı ya da muhteşem görsellik ve gelişmiş bir oynanış sunma
iddiasını da belirtmedi. Belli ki ortalama bir yapım oluşturmak isteyen
Activision ve Cauldron bunu az çok başarmış veya başarısız olmuş. Bu biraz da
oynayana bağlı. Battle of the Pasific’i oynamak gerekmiyor, ama WW2 konusundan
hala hoşlananlar varsa denemeleri gerekebilir. En azından Brothers in Arms:
Hell’s Highway gelene kadar kaliteli bir WW2 oyununa sahip olabilme imkanımız
bulunmuyor.
