“Sonsuz sayıda evren olduğundan hiç şüphem yok. Bazıları aynı bizimki gibi… Bir ya da iki önemli olay dışında, tamamen aynı gibiler.”
Lex Luthor
DC Comics’in en büyük süper kötülerinden Lex Luthor, Injustice: Gods Among Us’ta bambaşka bir karakter olarak karşımıza çıkıyor. Onun bilge sözleri ve feda ettikleri, hikayenin en önemli kısmını oluşturuyor.
Yıllardır yepyeni bir Mortal Kombat’ın gelmesinin hayalini kurmuştum. Açıkçası işin en güzel kısmı, Injustice: Gods Among Us’ın bu konudaki endişelerimi geri itmesiydi. Teknik kısımlara başlamak yerine Injustice: Gods Among Us’ın derin hikayesine girmek daha doğru olur diye düşünüyorum. Superman, Batman, Bane, Joker ve daha fazlası bir araya geldğinde; çok hoş şeyler ortaya çıkabiliyor. Ne yazık ki senaryo modu, sinematikleri geçmezsek zor seviyede oynandığında maksimum altı saat sürüyor.
Kendi adıma konuşursam, oynadığım herhangi bir oyunda hikaye modu, benim için önemli kısımların başında geliyor. Hikayenin ve karakterlerin çok iyi işlenmesini istiyorum. Hikaye ne kadar başarılı olursa, o oyun benim için o kadar arşivlenesi oluyor. İnsan arkadaşlarını döverken veya onlarla zaman geçirirken de zevk alabiliyor. Ancak hikayeye kendinizi kaptırmadan direkt multiplayer dünyasına girmek, bence büyük bir hata.
Injustice Gods Among Us’ın asıl hikayesi paralel evrende geçiyor. Superman’i hiçbir şeyin yenemediğini biliyoruz. Ancak oyunda çizgi romana öyle güzel göndermeler yapılıyor ki, hayretler içerisinde kalacaksınız. Detaya çok inmeden, amacımızın kötü Superman’i yenmek olduğunu bilelim. Paralel evrende tüm kontrolü ele geçiren Superman, kötü tarafta olunca çarşı pazar karışıyor. İki evrenin süper kahramanlarını farklı açılardan yönetmek ve her biriyle teker teker dövüşmek, hikayeye farklı bir bakış açısı katmış. Ancak yeterli olmamış.
Mortal Kombat ile hikaye ilerleyişi birebir aynı. Doğal olarak büyük beklentiler içerisine girmemenizi öneririm. Senaryo anlatımı ve oynanış sırasındaki ara sahneler oldukça akıcı işlenmiş. Sinematiklerin daha kaliteli olmasını beklerdim, grafikler beklendiğinden daha kötü görünüyor. En azından dövüşe başladan bizlere hikayeyi öğreten sinematikler, süresi bakımından oldukça dengeli yapılmış. Dilerseniz sinematikleri geçebiliyorsunuz, ancak bunu önermiyorum. Dövüşlerdeki grafiklere söylenecek bir şey yok, oldukça başarılı.
Mortal Kombat ile birebir aynı dediğim noktalar konusunda farklı bir örnek vereyim. Dövüşe başlamadan veya dövüş esnasında mini oyunlar araya girebiliyor. Joker’ın rakibine kart atması veya Batman’in okları önmelesi gibi. Injustice: Gods Among Us, bu mini oyunlar sayesinde az da olsa farklılık katıyor. Hikaye modunu her bitirdiğimizde, farklı bir kostüme kavuşuyoruz. Bir süreden sonra aynı hikaye üzerine devam etmek, sıkıcı bir hal alıyor ve en iyisi farklı modlarda kostüm kazanayım diyorsunuz.
Injustice: Gods Among Us’ta sadece hikaye moduna değinmek hata olur. Özellikle antreman modları ve versus modları dışında eğlenceli olan, S.T.A.R.S Labs modu var. Verilen görevleri başarıyla bitirerek, karşılığında hediyemizi alıyoruz. Bu hediyeler multiplayer mod içerisinde çok işimize yarıyor.
S.T.A.R.S Labs modu dışında, Battles mod var. Belli tipteki düşmanlara karşı savaşmamız için hazırlanmış bir sistem. Villians grubunu seçtiğinizde, karşınıza çıkan kötüleri teker teker indireceksiniz.
Gelelim kontrollere. Aslında sizin rahat bir şekilde keşfedebileceğiniz noktalar da olacak, size birkaç ipucu vereyim. İlk versus maçımı Batman ile yaptığım için kombolarını ölümüne ezberledim (kendisini pek severim). Beklenmedik birçok ölümcül silahı olduğunu DC Comics’ten takip edenler bilirler. Injustice: Gods Among Us diğer dövüş oyunlarından farklı olarak, birkaç yumruk ve tekme ile kombo yapayım tekniğinden bizleri uzaklaştırıyor. Kimi zaman bazı tuşlarla sadece özel silahımızı kullanabiliyor veya yumruk atamayabiliyoruz. Doğal olarak dövüşürken, “yumruk, yumruk, yumruk” mantığından tamamen uzaklaşın. Çünkü o özel silahlara her zaman ihtiyacınız olacak. Süper güçlerimizi de unutmayalım. Her kahramanın veya her kötünün kendisine özel bir süper gücü var. Süper gücünüzü genelde dayak yerken, kızmanıza borçlu oluyorsunuz. Yediğiniz her saldırı, sizi süper güce yaklaştırıyor. Doğru zamanda kullanırsanız, rakibinizi yerin dibine çakıveriyorsunuz.
Injustice: Gods Among Us’ın güzel taraflarından biri de, dövüştüğünüz alanınızın size birçok silah sunması. İki süper kahraman savaşırken, doğal olarak yer yerinden oynar değil mi? Olması gerekenler zaten oluyor. Rakibinizle kapışırken, yanınıza düşen bir kaya parçasını alıp, fırlatabiliyorsunuz veya köşeye sıkıştırdığınız rakibizi duvardan dıuvara vurabiliyorsunuz. Bu da yetmezmiş gibi bir binanın tepesinden onu fırlatıp, birkaç katmandan aşağı atabiliyorsunuz. Mortal Kombat’ta olanla hemen hemen aynı, tek farkı biraz daha az kan olması. Süper kahramanların ne kadar az kanadığını bilirsiniz. En azından kostümlerinde hasarlar oluşuyor.
Injustice: Gods Among Us’a gelen güzel bir sistem var. Bu sistemin adı Wager yani Bahis. Rakibimiz bize kombo yapmaya başladığında, savunmaya geçtiğimizde bu sistem aktifleşiyor. İki rakip birbirine ölümcül darbeler yapmak için koşuşturuyor ve kimin alt taraftaki süper barı daha doluysa o çarpışmadan karlı bir şekilde çıkıyor.
Genel hatlarıyla başarılı olan graifkleri, yüz hatları araya girdiğinde ne yazık ki başarısız oluyor. Injustice: Gods Among Us’ın özellikle yüz modellemelerinin daha başarılı olmasını beklerdim. Müzik olarak yeterli bir performans sergileyen Injustice: Gods Among Us, seslendirme konusunda da fena değil. Sadece Joker konusunda endişelerim mevcut. Superman ve Batman’in seslendirmelerini George Newbern ve Kevin Conroy yapmış. Mortal Kombat’tan tek farkı, sanıyorum ki DC Comics’in kahramanlarını görmek oldu. Gerek artısı, gerek eksisiyle DC Comics’in önemli karakterlerini bir arada görmek mükemmel bir duygu. Gönül isterdi ki daha fazla karakter olsun. Zamanının başarılı dövüş oyunlarından biri olan Injustice: Gods Among Us, denenmeye ve arşivlenmeye değer bir oyun olarak ortaya çıkıyor.